Son bir aydır Çanakkale'de 500 civarında deprem meydana geldi

Hissettiğim her depremde 1999 Gölcük ve Bolu depremini hatırlıyorum
Asrın depremi olarak da bilinir
Türkiye'de meydana gelen en büyük deprem afeti kuşkusuz
O dönemde Bolu'daydım
Haberden geldim, kamerayı masanın üzerine koydum
Diğer odaya geçerken koridorda yakalandım depreme
Altan öyle bir vurdu ki zıpladım daha sonra şiddetli sarsıntı ile dar koridorda duvardan duvara vuruldum
Bir yanda duvarlar yıkılıyor bir yanda da üzerime sıva parçaları düşüyordu
O an tamam dedim kurtuluşum yok diye
Çok da uzun sürdü, elektrikler kesildi hemen
Sarsıntı yavaşlayınca hemen kameraya koştum
Akvaryumum vardı, kırılmış balıklar yerlerde,
Karanlıktı, görmeyince bir tanesinin üzerine basınca kayıp düştüm
Tekrar kalktım kamerayı aldım dışarı çıkıp görüntü çekecektim
Bu sefer büronun çelik kapısı açılmadı, sıkışmıştı
Zorla kapıyı açtım, adımımı attım bir insanın üzerine bastım
3. kattan aşağı indim kapının önünde kapıcının kızının ağladığını gördüm
Annesinin düştüğünü söyledi
Kameranın tepe ışığını çalıştırıp tekrar yukarı çıktım, kadın bayılmıştı
Aldım sırtıma aşağı indim, çok da ağırdı nasıl indirdim hayret ediyorum
Annesini çocuğun yanına bırakıp görüntü çekmeye çıktım anna caddeye
Burada mahşer günü gibiydi
İnsanlar öyle bir panik halindeydi ki, hiç biri normal hareket yapmıyordu
İnsanlar deli gibi sağa sola koşuyorlardı, araçlar insanlara vura vura yolları açıp gidiyordu
Trafik filan herşey kilitlendi
Bazı sitelerin tamamen yıkıldığını duyunca oraya gittim
Yüzlerce insanın öldüğünü ve bir o kadarının da enkaz altında yardım istiyordu
Manzara karşısında dayanmak çok güçtü
Nihayet bir kameraman arkadaşım o olaylar karşısında kafayı yedi aylarca tedavi gördü
Evim de yıkıldı işyerim de yıkıldı depremde
Tek başıma kaldım sokaklarda, bir yandan da haberleri geçmeye çalışıyorum
TV'lere canlı bağlantılara geçiyorum
En işlek caddeye bir çadır kurdum, hem büro hem de ev olarak tam 1 yıl kullandım
Aylarca düş banyo yapamadım
Günlerce sadece çikolata ile beslendim
O zaman paranın hiç kıymeti olmadığını gördüm
Ne alışveriş yapacak yer, ne de yemek yenecek mekan vardı
Ölüm de o kadar normal olmuştu ki
Kime sorsanız en az 5-6 akrabası ya da yakınının öldüğünü söylüyordu
Bunu da sanki normal miş gibi alatırdı
İnsan cesetlerinin koktuğu enkazlarda aylarca çalıştım
Çanakkale'deki depremleri hissedince aklıma o anlar geliyor
Ve diyorum ki "Allahım sen o günleri bir daha yaşatma"