Asrın depremi olarak bilinen 17 Ağustos 1999 Kocaeli Gölcük depremini yaşadım. Ardından 12 Kasım 1999 Bolu Düzce depremi oldu.
Asrın depremi olarak bilinen 17 Ağustos 1999 Kocaeli Gölcük depremini yaşadım. Ardından 12 Kasım 1999 Bolu Düzce depremi oldu. O dönem Düzce Bolu’nun ilçesiydi. Depremden sonra il oldu. Her iki depremde 20 bin civarında insan hayatını kaybetti. Adeta Kocaeli, Sakar, Düzce ve Bolu’da sağlam bina kalmamıştı.
Mahşer günü gibiydi. Yaklaşık 2 yıl deprem çadırında kaldım hem gazetecilik yaptım burada hem de ofis olarak kullandım. Depremle beraber öyle bir ruh haline girdik ki sanki tüm dünya bu halde.
Şimdi ise Kahramanmaraş depremi oldu. 7,6 ve ardından aynı gün 7,7 şiddetinde deprem oldu. Bu depremi duyunca hemen aklıma Kocaeli ve Bolu depremi geldi. Biz o dönemde o psikolojiyi yaşarken aslında depremden etkilenmeyen illerde hayatın normal devam ettiğini öğrenmiş oldum.
Hani derler ya düşenin halinden düşen anlar diye.
Evet depremzedenin halinde de depremzede anlar. O yüzden o bölgedeki depremzedeleri çok iyi anlayabiliyorum. Allah kimseye böyle bir acı yaşatmasın.
O dönemde gazeteciydim. Gece yaşanan depremde çökmeyen ama yıkılan bir binadan çıktım. Duvarları tamamen yıkılmıştı. Depremden hemen sonra kalkıp kamerayı alıp kapıda dışarı atarken bizim dairenin önünde bir insanın üzerine bastım.
Meğer orada düşen ve bayılan bizim üst komşuydu. Sonra apartmandan aşağı indim dış kapıda kızı ağlıyordu. Kamerayı dışarıda bırakıp ev arkadaşımla yukarı çıktık bayılan kadını aşağı indirdik ve sonra çekime başladım. Adeta mahşer günü gibiydi.
Sonrasında zaten her tarafta ölü ve yaralılar vardı. Ağustos sıcağında kokan cesetlerden tutun yarısı enkaz altında insanlar duruyordu. Yardım çığlıkları halen kulağımda. Bu manzara karşısında bir gazeteci arkadaşımın psikolojisi bozuldu yıllar sonra ancak kendini toparladı.
Yaklaşık 2 yıl boyunca bir çadırda yaşadım. Burası benim hem evim hem de ofisim oldu. Asla unutmayacağım günlerdi.
TV başında o bölgedeki deprem haberleri gelince yaşadıklarım bir an aklıma geldi. Allah kimseye göstermesin. Ülke olarak bugünleri de atlatacağız ama ölenler geri gelmeyecek, sakat kalanlar hayatları boyunca bugünleri yaşayacak…
